More Clothes Wednesday, May 20, 2009 ' ♥
care.
May 19
Maghapon walang ginawa, as usual. Oh God, gusto ko nang pumasok sa sobrang bored. And, I miss too many people right now. Gumising ako ng mga 10. Mejo tuyo-tuyo na ung paso ko, yayy. Nakakatulog na din ako ng mejo maayos. Haha. Ang hirap din maligo, promise. Haha. Ang hapdi pa di niya. Ang ang kati na. Haha.
So mga gabi, umalis kami. I think we left the house about 5. Tapos hinintay pa namin si Mama Gie sa labas. Ang init lang. Kahit wala ng araw nun, mainit pa din siya. Haha. Walang hangin. Dumaan sa patay na malapit dito samin. And, I'm not sure if kamaganak namin sila. Haha! Hindi ko alam eh. Ayun. And andami na din palang nagbago dito samin. Andami ng unfamiliar faces. Andami na ding nakatira sa labasan na hindi ko mga kakilala. Sabagay nga din, hindi na ko natambay sa labasan. Am too big for that things. Haha. Dati nakakalabas pa ko, nagbibike, roller skates, nanghuhuli ng mga tutubi. Tapos iinom sa poso kapag nauuhaw. I miss childhood. And I think I want to turn back time.. again. Tapos yun. Punta kasi kami Imus, kukunin yung padala sa Ninang ko. On the way there, dun ko lang nalaman na Ninang ko pala siya. Haha. Funny. Andami ko talagang hindi kilala na Ninang ko pala. Hahaha. Then yun. Yaman lang talaga ng mga Ninang kong taga-Batangas, sa Cita Italia sila nakatira. Haha. Taray. XD Tas yun, ang cute ng bahay. Maliit lang siya tapos maganda. Haha. Sabi ng Ninang ko, kamukang kamukha ko daw ang Mama ko. Pero in the end, she ended na hati pala. Haha. Matagal na din kasi na hindi niya ako nakita, ayun. Haha. Pagkatapos nun, nasa kotse kami, tawa ng tawa si Tongie. Naloko na yata yun e. Haha. Punta kami Lotus nun. Bili DVD. Atlast, nakabili na ko ng BOF! Haha. Tas yun, nabadtrip lang ako all the way home. Ang topak ko nanaman nun eh. Ewan ko ba. Matigas ulo eh. Pagkauwi, gutom na gutom ako. Tas kumain ako, naligo. Tas basa ng libro na pinadala ni Mama. Guess what kung anong title nung 2 books na yun? HAHA. Girls in Love at Girls under pressure. Kainis lang eh. Haha. Ayun. Niung tinamad na ko, nanuod na ako ng DVD. Confessions of a Shopaholic. Mejo na gwapuhan din ako kay Hugh Dancy. :"> Mejo lang, okay? Haha. Tas yun, natouch din naman ako sa movie. Napaisip nanaman tuloy ako. Haha. Pagkatapos nun, natulog na din ako.
May 20
Extra ordinary. I woke up about 9. And I grabbed the book to read. For about hours, I read it. And malappit na pala matapos yung libro. So binitawan ko muna. Haha. After that, I decided to watch Slumdog Millionaire. And yeah, one of the best movies I've watch. Ang ganda nung plot. Haha. Natuwa ako dun sa movie, foh real babe! Haha. Hindi ko natapos agad kasi kakain ng lunch. Paspas ako sa pagkain eh. Haha! Ang ganda kasi talaga. Bra-vo. Haha. Pagkatapos nun, Bride Wars naman ang pinanuod ko. Loved it! :D Haha. Bagay sa magbestfriend, actually, its about 2 bestfriends having thier wedding at the same day, same place. Basta. Must seen movie. Haha. So much for that. And, nagdecide din ako magunli. Haha. Ayos, parehas kami ni Joy 2days unli. Ohyeah. Haha. And yeah, 1st GM ko. Nagreply siya. Biglang bumilis tibok ng puso ko.
Edi magkausap na nga kami diba. Akala ko magiging okay na kasi, sabi niya sakin mejo nahihirapan na siya. Edi sabi ko, siya bahala kung anong gusto niyang gawin. Edi yun nga daw blah blah. Nahihirapan na nga daw siya. Tapos, he'll break up with her na daw. Ako naman, nagulat din , kahit na sabihin nating un na nga. Sabi ko, kung saan ba talaga siya sasaya. And yun. Wala na. Pero, bakit ganun, hindi ako ganung kasaya? And I think I know why. Kasi alam ko na magkakabalikan pa din sila no matter what. And I have to accept the fact that eto nalang ung role ko sa buhay niya, palaging tutulungan kahit nasasaktan na. And I think, tama talaga din yun. And that night, napansin niya din na parang hindi ako okay. Alanganaman sabihin ko skanya, diba. Kaya I told him that may mga iniisip lang akong mga bagay bagay. Kinukulit niya ko. And in the end, wala din. Nakatext ko din ang kanyang beloved. Hindi ako bitter. Ayoko na din kasi.
Last night, I've decided that I have to move on kahit anong mangyari. Sinasaktan ko lang rin ang sarili ko. Nagiisip ako ng mga imposible na mangyari. And I think its time that I have to wake up to reality. That I cannot please every people in the world. Na dapat kayanin ko ung mga situations dahil simula palang to, wala pa ako sa kalagitnaan eh nahihirapan na ko. I have to take care of my self and most of all, my heart. So I've decided na ilet go nalang kahit mahirap. Dahil kailangan. Hindi pwede lahat ng gusto ko nakukuha ko all the time. And I know that God have better plans for me. And I know He only know what's best for me, always. And I thank Him cause, He's the one who listens to me whenever I have problems and for being there always. And I'm very thanksful that He gave me friends. Friends that are always there na sinasambot ako kapag babagsak na ko at magbbreak out na. And I know that, ginagawa sila ni God as an instrument para alagaan ako.
And so now, I've learned things. Thank you. Thank you for making me feel special even though I know I'm not. Thank you for treating me as your bestfriend. Iba ka din sa mga lalaki na nakilala ko. Kahit sa first love ko, iba ka. Siguro nga I'm too young to fall in love, but lagi akong meh natututunan sa twing naiinlove ako. And for the last time, minahal din kita sa paraang alam ko. Thanks. Goodluck sainyo, really. :)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
G0AL: Sana maging certificate awardee ako, kahit isang bes lang. Haha! :)
Labels: DVD marathon, goal, move on
And here we are again, another end; 10:47 PM